«باسمه تعالی»
از وقتی نوشتن را آموختم سربرگ تمام کاغذ هایم ثابت بوده.
وقتی به نام او آغاز می کنم آرام می شوم از بند دنیا آزاد می شوم و با تمام وجودم قلم می زنم
نمی دانم چرا ولی دیدن همین دو کلمه در بالای متن دلگرمم می کند. آب سردی می شود بر آتش اضطرابم
و خلاصه از همان آغاز تا به اینجا پایه و تکیه گاه تمام متن هایم دو کلمه بوده.
و باز هم با نام خودش آغاز می کنم تا در هنگام قلم زدن خودش قلم و دلم را بدست بگیرد:
«باسمه تعالی»
